MİJASTO NA PUŽAR

[pomaklar.com]

MİJASTO NA PUŽAR

Moži li čovek sijak den sas sǎštata bolka da živja?
Sǎštata točka otnovo i novo da misli. Katu misliš či padnal v idin bizdnen kanjon
İ pri padanetu letiš..!
Nebrežno izlijazuh na pǎt
İ sijak den rastja običta mi.

Taja obič
Za volnenje da sa hodja otnovo na pǎt sijak den

Razgalena idna srna mi izljazi ma pǎtja,
Ni možih!

Vrvi si pu pǎtja sa kazah
Oti sijaku živu pu neguvija pǎt si vrvi
Oti sijaku živu pu neguvija si život je ubavu
i taka trijabuvaše da je
Zasijakomi sa v idin ničakan moment i mijasto.
İ štijami da sa razdilime v idin ničakan moment apsolutno
oti taka bijaši počnala nula-idin istorijata.
İ taka ša si vrvi žalku

Kva bolka, sarce mi trijabva da izdaržiš.
İ istinata je dajma zorna
Bijagat horata ot faktite
Ne štat da sa vidjat
Aku imaš smelost, izpravi sa v lice..!

Ranu v utro
Dopri si rakiti ni puštaka
İ taka mlogu sa milovah....
Pesnite na nadežda sa čuva ošte v uhotu
Kadiša v učiti mi blagi mečtata
sa ut sijakadi.
Nakadetu i da povardjam anaika i veiki
Usetihte li vije annoš rana ot nožat?

İ sas taja obič;
v krasota kadeto sa najdeh
naučuh da pokažam uvaženjetu

Aku te narani gliboku,
Aku ti je tešku za sinuretu na mozaka

Nije kazahmi nije i nije počnahmi katu nije
Nije ša kažime otnovo nije i ša prodalžavame

Najdoh običta mi v krasota na taja goljama obič
Nema da možim da gu skatsam
İdna prolitna kitka i veiki
Ot narcisi, ot jasmini počnah da ta pitam
İ naj mlogu ot margaritkiti
Znajš, margaritkiti mlogu milovam
Žlti i bijali margaritki
V negu je skrivalo detseto mi bez grjah

Po sredata na edna praznota si
Ne ostavijaj me v praznoto..!
Običta ima li pravo na tova!
Pǎtja kojtu mi ustavi sas gorski kitki pǎljan da je

Ni zabarjaj..!

Sarcetu mi mijasa na pužar
Miždu plaminetu
Katu v idin svetu oro sprijah
İ v moja si ogan meni si gledah.
Mlogu čist i nešaren,
biz laža.

Svetat biz laža trjabuva da je,
da sa ni marsi
Trjabuva da ja čuvam,
na tova vijaruvam.
Vijarata je enna goljama strast,
Sas bolkata na taja strast sa naučuh da sa živeja
Pǎtja kojtu mi pustaš, neka da je pǎljan sas gorski kitki

Ni zabarijaj sarcetu mi guri

YANGIN YERİ

İnsan hergün aynı acı ile yaşayabilir mi?Aynı noktayı tekrar tekrar düşünerek
Dipsiz bir kanyona düştüğünü sanarak
Ve düştükçe kanatlandığını..!
Hiç umarsızca çıktık yola
Ve hergün büyüdü sevdam

O sevda ki
Hergün yeniden yola koyulmanın
heyecanını yaşayarak.

Nazlı bir ceylan çıktı yoluma
Kıyamadım!

Devam et dedim yoluna
Çünkü her canlı kendi yolunu yürürdü
Çünkü her canlı kendi tabiatında güzeldi
ve öyle de olmalıydı.
Birleştik beklenmedik bir anda ve mekanda.
Hiç beklenmedik bir anda da ayrılacaktık mutlaka.
Sıfır-bir târih böyle başlamıştı
Böyle devam edecekti ne yazık.

Ne acı, yüreğim dayanmalısın buna
Ve gerçek hep acımasız olandı.
Kaçar insanlar gerçeklerden
Yüzleşmek istemez
Varsa cesaretin kendinle yüzleşmelisin..!

Sabahın tan vaktinde
Dokundu ellerimiz namlulara
Öyle çok sevmiştik ki....
Umut türküleri kulağımda hala.
Gözüme kaçan dumanın tatlı hayalleri her yanımda
Nereye baksam anacığım artık.

Siz hiç hançer yarası hissettiniz mi?

O sevda ki;
kendini bulabilmenin güzelliğinde,
saygı duymayı öğrendim
Seni derinden yaralasa da
Ve beyninin sınırlarını da zorlasa.

Biz diyerek başlamıştık yola
Biz diyerek devam edeceğiz.

Sevdamı o büyük sevdanın güzelliğinde buldum
Koparmaya kıyamıyacağım
Bir bahar çiçeğidir artık o.
Nergislerden, yaseminlerden sorar oldum yolunu
En çok papatyalardan...
Papatyaları çok severim bilirsin,
Sarı ve beyaz papatyaları
Onda çocukluğumun günahsızlığı gizlidir

Tüm anlamsızlıkların, anlamlandıramadıklarımın ortasında ve içindesin.
Beni bu kadar anlamsız kılma..!
Adaleti var mı sevdanın!
Bana bırakacağın yol kır çiçekleriyle dolu olsun;
Unutma...!

Yangın yeridir yüreğim.
Alevlerin arasında
Kutsal bir dansa durur gibi, durdum.
Ve kendi yangınımda kendimi izledim.
Çok temiz ve sâdeydi,
yalansızdı .

Dünya yalansız olmalıydı,
kirlenmemeliydi.
Korumalıydım.
Buna inandım.
İnanç büyük bir tutku
Bu tutkunun acısı ile yaşamayı öğrendim.

Bana bıraktığın yol
Kır çiçekleriyle dolu olsun

Unutma yangın yüreklim

İbrahim Kenar / Edna Pomaška Obič kitabından.