Bojmija

[Misafir]

•Женска носија


Bojmija
young bride,
beginning of the 20th century

A.Gašti (long breeches); Košula (dress, not visible); Dulamka (waist-length garment, not visible);
B.Anterija (long-sleeved overdress of woven cotton/silk);
C.Pojas (sash);
D.Krstaklija dipla (apron);
E.Rizi (woven cloths);
F.Puloi (large silver buckle);
G.Eleče (short bodice); Fes (shallow hat, not visible), to which are attached Tepel’k (silver jewellery worn on the head) and
H.(artificial flowers); the fes is covered with a
I.Mumija (silk scarf) and
J.Zadni obečki (decorative chains);
K.Kolbi (large silver bracelets

[Misafir]

Според С. Тановиќ народната носија во сите села од Гевгелиската Котлина била еднаква и како таква комплетно се носела до втората половина на XIX век. Нејзиното напуштање започнало во последните децении на XIX век, со појавата на фабрички материјали кој нашле голема примена во женската носија. Први кој ја напуштиле старата традиционална носија биле жените од селата јужно и југоисточно од Гевгелија. За разлика од женската, машката носија подолго ја задржила својата традиционална форма. Описот на носијата во овие села во пределот така наречен Горна Бојмија, го даваме во прегледот што следува.

[Misafir]

Машка Носија

Состав: кошула, гаќи, ѕиври, барнавези или шалвари, ф’стан, елек, појас, долама, чорапи, опинци, коса, капа.
Кошула – од домашно памучно платно “бурунџук”,долга до колената, од страните со по неколку клинови – “бочници”, со рамни и широко отворени ракави или набрани околузаракавјето со помош на тесна манжетна и со јака. На предниот граден дел и на јаката украсена со порапчиња и други украсни елементи.
Гаќи – од исто платно како и кошулата, со долги ногавици над глуждовите, во горниот дел прилично проширени.
Ѕиври – ногавици (од глуждовите до препоните), од бела клашна, на горниот дел со јамка за протнување на врвци – за пристегнување на појасот. Украсени се со црни машински штепови. Барнавези или шалвари – од црна волнена ткаенина, по крој слични на гаќите; околу половината се придржуваат со учкур – “варкузен”.
Ф’стан – широко и многу набрано здолниште од бело платно, се носел со белите клашнени “ѕиври”, составен дел од облеката на русалиите.
Елек – горно допојасна безракавна облека од домашен волнен материјал во пруги “алаџа”; од внатрешната страна поставен со бело домашно платно . Градниот дел е кроен четвртасто и богато украсен со декоративни траки, машински штепови и ситни метални округли копчиња; од двете страни на предниот дел има мали украсни џепчиња. Освен околу градниот отвор, украсен е и во долниот преден и заден дел со дополнителни украсни мотиви.
Појас – четворо ткаен од волнена преѓа, со средна широчина, долг околу 2-3 метри, на краевите со реси. Стари мажи преку појасот носеле “ризи” (крпи) во издолжена правоаголна форма ткаени од најтенка памучна преѓа, на краевите со вткаени шарки “на прибор” или везени. Младите мажи и момчиња наместо ризи носеле “пачети”, од тенко бело памучно платно во квадратна форма (“дирмија”) и порабени со вез “задигла”; на аглите биле извезени со цветни мотиви и гранчиња со разнобојни свилени или памучни конци.
Долама – горна допојасна облека со долги ракави од домашна волнена ткаенина на пруги; се изработувала и од басма; напред се закопчувала со помошна повеќе копчиња. Била карактеристична за носијата во рамничарските села.
Чорапи – плетени од пресукана преѓа, долги до колена. Чорапите за зимно време се плетале од волнена преѓа, а за лето од памучна. Орнаментирани се во хоризонтални редови со геометриски и геометризирани вегетабилни форми: ливчиња, крсчиња, квадратчиња, и др. сите на црвена основа. Чорапите за младоженецот биле орнаментирани со “низамска” шарка.
Опинци – од пресна нештавена кожа, коњска, магарешка или биволска, со тесни кожни “нужнички” за врзување, домашна изработка. Многу порано се носеле и опинци од посебни волнени крпи (40 – 45 см) кои околу нозете се врзувале со волнени врвци – “пинчаници”. На празниците се носеле “папуци” – кондури, старите носеле плитки а помладите црни плитки “на лаштико”.
Коса
•до крајот на XIX век младите над челото оставале “туфка” – мал перчин,
•до истиот период старите мажи косата ја носеле со перчин ана темето; перчинот не го плетеле во плетенка, за да не се растура косата, го врзувале со обична црна врвка. Човек што носел перчин со него бил и погребуван.
Капа
•фес – со пискул или без него ( се носел до крајот на турското владеење); старите мажи околу фесот носеле црна или затрвореносина марама – “чалма”, ретко во посветла боја. Чалмата била четвртаста или правоаголна, се изработувала од домашно памучно платно или се купувала готова. Поединци овој вид марама ги носеле како “ризи” – вид шал но главно со темни бои;
•“тирлик” – вид капа плетена од бел памучен конец што се носела како поткапа или дупла капа;
•капа “шубара” од црн астраган.

[Misafir]

Makedonya'nın geleneksel kıyafetlerinden Vardar Makedonyası Gevgeliskata'dan bir örnek sundum.
http://bojmija.com/index.php?content=3

Boymiya;Eskişehir Osmaniye'de,eskiden kış günlerinde giyilen uzun elbiselere verilen bir isim.Bu elbisenin bir özelliği de yünden yapılan ince bir astarla donanmış olmasıdır.