PIRAFÇA(ÇINARALTI)MALKARA/TEKİRDAĞ UNUTULMUŞ :)

[ugurburgaz]

tekirdağ başlığı altında malkara pırafça unutulmuş babannem oralıdır orda doğmuştur ordan biliyorum fakat pırafçaya nerden geldiklerini öğrenemedim bilen varsa yazarsa sevinirim:)teşekkürler

[pomaklar.com]

Malkara ilçesinin doğusunda, Hayrabolu İlçe sınırına yakın bir yerde kurulmuştur. Malkara îlçesinin en uzak köylerinden biridir, îlçeye 25 km. uzaklıkta bulunur. 1997 nüfus sayımına göre nüfusu 703 kişi 2002 sayımlarında ise bu sayı 1050 kişiye ulaşmıştır.

Köy, iki ufak tepenin arasında kalmaktadır. Evler çukurdan tepelere doğru dağılmaktadır. Kış soğutlarına ve yağışlara karşı muhafazalıdır. Köyün kuzey, kuzey batış ve kuzey doğusunda kendine has ovası vardır. Arazi genellikle engebelidir. Köyün içinden küçük bir dere geçmektedir. Bu dere anadere Ue birleşerek, köyün doğusundaki Karacağür deresine akmaktadır. Köyün batısında l km. uzaklıkta orman vardır.

Bugün Çınaraltı köyünde yaşayan köylülerin ataları, (1877 - 1878) 93 harbi adı ile anılan savaş sırasında Bulgarsitan'dan göç ederek, bugün Çınaraltı koyunun bulunduğu yere yerleşmişlerdir. Bulgaristan dan gelen bu insanlar, yerleştikleri bu köye Pravca adım vermişlerdir. Pravca bulgarca bir isimdir. Türkçe " Doğru söyleyen" anlamına gelir. Halen burada yaşayan halk Bulgarca (pomakça) konuşmaktadır. Pomak'm anlamıda yardımcıdır. Osmanlı - Rus savaşında Türk ordusuna en çok yardım eden bu kişilerdir.

Köyün ilk yerleşim yeri şimdiki yerinden 1.000 m. kadar kuzeyinde kurulmuş olup, şimdiki yerine daha sonradan yerleşilmiştir. İlk yerleşim yerinde bugün, eski bir mezarlık ve harabe halinde bir klişe kalıntısı bulunmaktadır. Bugün buraya "eski pravca" denilmektedir. Kuruluş verinin kuzeyinde daha önce Çınar ağacı varmış. Köy adım oradan kalmıştır.

Köy halkı geçimim tarım ve hayvancılıktan karşılamaktadır. Tarımla uğraşanlar genellikle hububat türü olan buğday, arpa, süpürge ekerler. Bunun yarımda sanayi bitkisi olan ayçiçeği, şeker pancarı ve kabak eker. bahçecilik fazla yapılmaz. Kendi ihtiyacım karşılayacak kadar nohut, mercimek, fasulye, soğan ekerler. Köyde hayvancılık önemli bir yer tutar. Süt inekçiliği ve besi hayvancılığı gelişmiştir. Günde 3 ton süt üretilmektedir.

Köyün okuma yazma oranı diğer köylere göre oldukça düşüktür. % 85'dir.

http://www.prafca.com/forum/smf/index.php?topic=11.0

[pomaklar.com]

PRAFÇA DA ESKİDEN : gelin süslenirdi alnına yanaklarına ve cenesine ama cene kısmına daha az süsleme yapılırdı sürülen beyaz boyayada leftika derlerdi erik agacından alınan zamk tabir edilen yapışkan bir madde eritilir leftika üstüne verilek desene göre o dogal yapıstırıcı sürülür,köyde süsleme işlerine bakan bayan alır pulları gelini önce yanaklarından baslardı süslemeye,yanak kısmı bitince kırmızı kadife üstüne çiçek işlerdi pullardan onuda gelini alınına yapıstırıdı en son ceneye ama cene kısmına küçük bir çiçek konurdu ondan sonra kırmızı saten kumastan yelpaze şeklimi desem öyle bir sekil verilmiş ve kumaş büzülür gelin kafasının üstünde tokalar yardımıyla tutturulur yandan aşagıya uzatılan tellerle gelin göz alıcı alımlı olurdu süsleme işi bitince yüzünü kapatıcak şekilde (damat evine gidene kadar) öyle durur gelin annesini evinden alınır,gelin önde ceyiz arkada calgıcılar eşliğinde damat evine gelinir,eskiden gelin at üstünde gidermiş ama biz o devre yetişmedik biz daha cok öküz arabası ve traktörlerlere yetiştik şimdi otomobille gidiyor ,damat evine cuma günü gelir gelin ve düğün baslar o garibim gelin pazar günü aksamına kadar o pullanmayı her gün yaptırır nerde o kuaför nerde o makyöz her sey dogal sade ve gelin cuma günü giydigi kıyafeti cumartesi giymez cumartesi günü gelinlik giyilirdi ama pullanma olmazsa olmazlardan bu defa gelini arkadaslarına varsa damat beyin kardeşleri ve ablalarına da pullanma yapılırdı cumartesi gündüz tüm gün süren düğünden sonra gece gelin hnm a takı merasimi yapılır ardından gelin bindallısını giyer ( şimdi gece lik yada pijama) oyunlar oynanır gec saatlerde de kınası yakılır ertesi gün köyün ortasında olan köy çeşmesine kına yıkanmaya giderler davul zurna eşliğinde ve artık pazar günü damat beyin günü öğleden sonra oturur evin önüne kurulan berber koltuguna otura kalka gecer o günü cünkü tras yaparken berber damatı o esnada takıya gelen olur damata yapılan takıdan sonra damat oyuna kalkar buda olmazsa olmazlardan bir şey böyle devam eder gider di askam olana dek traş biter düğün biter camiye gidlir damat evinden, aksam namazı kılınır cami cıkısı cemaat dısında tüm kahvehanelerdeki insanlar davet edilir gerdek yemegine cagırılırlar imam önde damat yanında evin yolu tutulur eve gelinir damat gelin bir odaya iki şahit esliginde alınır imam nikahları kıyılır hocaya hediye verilir nikah kıydı elinin emegini alsın diye ve gelen misafirlere kurulan sofralada yemek servisi başlar müthiş bir kosusturm olur yemek yenir duası edlir yeni evli çiftlere mutluluk dilenir ve üç günllük düğün böylece bitmiş olur süslemeyi yapan kadın yine iş basında bu defa yapıstırdıklarını temizlmeye koyulur işte kısaca bir pomak düğünü ) vesselam.( dip not babaannem gelin oldugunda rulini adı verilen gümüş paralarla işli fes fesin üzerinede en güzel renkli baş örtü sarıgı yapılırmış ,pomak milleti cok renkli bir kültüre sahipmiş
ama hepsi elimizden kayıp gidiyor ve biz ardından sadece bakıyoruz.

http://www.prafca.com/forum/smf/index.php?topic=7.0

[decenqua]

Acı,bütün kültürler,renkler global kültürün getirdiği yozlaşmayla maaf oluyor ve manevi sosyal ilişkilerin bittiği yerde yanlızlaşıyoruz.Hatta nineli,dedeli hayatlara tahammül edemeyen nesiller oluyor ve kuru,soğuk duvarlar arasında yaşlılıkların son günleri yaşanır oluyor.

Alışkanlaşmayan,bir sonraki nesle örnek olmayan gelenek,görenekler yaşamazki.Eskiden çocuklar nineli,dedeli içiçelikler,beraberlikler olan hayatların merkezinde ve gözlemliliğinde büyüyor ve gelecekteki yaşlılara tahammülü,saygıyı,itina ile evin bir köşesinde yer verip,onlarla berabe yaşamı örnek alıp,geleceği tassavur edebiliyorlardı.

Ya şimdi....Çekirdek aile ve hatta evli bireylerin bile ayrı evlerden yaşama tarzları gelişmeye başladı.

Çok yazık,üzücü...Bu olumsuzluklardan ders alarak, şimdiden geleneklere sarılıp,yeni nesilleri yetiştirmeler edinmeliyiz.

Yazıda bahsedilen rıtueller aslında alt yapısında kaynaştırıcılık olan,berabelikleri,iç içelikleri sağlayan güzel geleneklerden sadece bitanesi.

Paylaşım için teşekkürler.