GLASUVA NA POMAČİ ......POMAK HALKININ SESİ
Uye olarak desteklerimizi sunalim.

Join the forum, it's quick and easy

GLASUVA NA POMAČİ ......POMAK HALKININ SESİ
Uye olarak desteklerimizi sunalim.
GLASUVA NA POMAČİ ......POMAK HALKININ SESİ
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

yemenimde karanfil var

Aşağa gitmek

yemenimde karanfil var Empty yemenimde karanfil var

Mesaj tarafından pomaklar.com Paz Mayıs 18, 2008 2:10 pm

yemenimde karanfil var
uçitelka

aslında yazacağım çok şey var.Uzun uzun yazıp belkide özgürleşiyorum.Bir gün tüm yazılarımdan örnekleme yaparak iyi bir yazara götürdüm.Çok beğenildi.Bana geçmişi geride bırak dedi artık o çoculuğun geri gelmeyecek.Şiir tadında yazıyorken şiir yaz dene dedi.Aziz Nesinde şiirle başladı. dedi' O Gün bugündür çocukluğum ve altın sarısı ova peşimi bırakmadı anladımki benim beslenme kaynağım sarı tarlalar ve tren garlarıydı.Geri dönüp bakınca çocukluğumuzun yanlızlıklarını tuhaf ama dışlanmışlığımızı o gün hep çözmeye çalıştım.Birşey vardı hiç konuşulmayan değişik bir suskunluktu bu işin gerçeği kırgınlıktı bu...

eskiden mandalar vardı.gerçekten çok eskiden.akşam olunca ovadan dönerler .derileri çamurlu ağır ve heybetli yürürlerdi.bahçe portaları açılır akşam telaşı başlardı.Derken ovanın sakinlerinden kazlar dönerlerdi uçuşarak paytak paytak. Evde gaz lambalarının camları temizlenir .Bahçelerde ateş yakılır her evden mis gibi ayçiçek yağı kokuları gelirdi.Şaka değil ergene den sazanlar tutulup bu ateşlerde pişerdi.hava kararınca sokakta oynardık annelerimiz kapı önlerinde oturur konuşurlardı.

Sabahlar ayrı güzeldi.Erken kalkardım annanem ve halam çoktan uyanmış yoldan ovaya giden mandaların tezeklerini topluyor olurlardı bende toplardım ellerimle sonra içine ince saman katılır yoğrulup kalıp yapılırdı .kışın çokta güzel yanardı.Yolun ince tozunda yazılar yazardım gugucuklar ordan oraya konar seyrederdim.Her sabah bahçeden kopan gül yada karanfil takılırdı yemeniye bende kulağıma takardım.Hep çok erken kalktım .yerdeki tezekler toplanırken karanfil kokusunda ergene ovasına karşı dramalı hasan türküsünü söyledim.Balkanlardan koparılan bir ulusun sade dingin vefakar bir okadar cesur kadınlarından anadilim pomakçadan masallar dinleyip türküler söyledim.Hep bu çaışkan kadınlar gibi olmak istedim.Özünü inkar etmeyen başı dik.Hepsine gönül borcum var o yüzden ne öğrendiysem bende kalmasın diye uğraşıyorum.


http://pomaklar.azbuz.com/readArticle.jsp?objectID=5000000007885244


En son POMAK tarafından Ptsi Mayıs 19, 2008 10:10 am tarihinde değiştirildi, toplamda 2 kere değiştirildi
pomaklar.com
pomaklar.com
Admin
Admin

Erkek
Mesaj Sayısı : 1529
Yaş : 51
Yaşadığınız Yer - Doğum yeri : Pomakistan
İşiniz : Yazar,araştırmacı),Siyaset
Ad Soyad & İme Prezime : Pomaklar.com
Tesekkur : 42
Puan : 1647
Kayıt tarihi : 27/05/07

Character sheet
Blog: test

http://pomaknews.com

Sayfa başına dön Aşağa gitmek

yemenimde karanfil var Empty Geri: yemenimde karanfil var

Mesaj tarafından Misafir Ptsi Mayıs 19, 2008 9:29 am

POMAK demiş ki:
eskiden mandalar vardı.gerçekten çok eskiden.akşam olunca ovadan dönerler .derileri çamurlu ağır ve heybetli yürürlerdi.bahçe portaları açılır akşam telaşı başlardı.Derken ovanın sakinlerinden kazlar dönerlerdi uçuşarak paytak paytak. Evde gaz lambalarının camları temizlenir .Bahçelerde ateş yakılır her evden mis gibi ayçiçek yağı kokuları gelirdi.Şaka değil ergene den sazanlar tutulup bu ateşlerde pişerdi.hava kararınca sokakta oynardık annelerimiz kapı önlerinde oturur konuşurlardı.

O kadar da eski değil...Daha dün gibi hatırlıyorum..Çocukluğuma ait hatırladığım ilk anılardan biri olması sebebiyle değinmeden geçemeyeceğim:
Mersin'den Osmaniye'ye gelmiştik.
4-5 yaşlarındayım,etrafımda daha önce görmediğim bir sürü insan var.
Başımı okşayıp yanaklarımı sıkıştırırlarken anlamadığım bir dilde konuşuyorlar.Ses tonlarından ve gözlerindeki sevgi dolu ifadelerden beni özlediklerini anlayabiliyorum ama şaşkınlığımı üzerimden atmama yeterli olmuyor bu..
Ağlamakla gülmek arasında henüz bir karar verememişken kapıdan içeri kocaman ayaklı biri girdi.Odadaki herkes ayağa kalktı,teyze annemin yanına gidip ona sarıldı...Oturdular...Annem onun elini tutup birşeyler söyledi.Annem de onlar gibi konuşmaya başlayınca,ağlamak istedim..Daha ağlamaya başlamamışken ,kocaman ayaklı teyze beni kucağına aldı ve sımsıkı sarıdı.Ağıt yakarak bana birşeyler anlatmaya çalıştı ama ben anlamadım.Hissettiğim tek şey teyzenin benden daha üzgün olduğuydu.Ağlamamaya karar verdim!
Sonra teyze beni hayvanların yanına götürdü.Heybetlerinden öylesine etkilenmiştim ki teyzenin onları göstererek GALA..GALA..deyişini hiç unutamam.Boyunlarında atlarda olduğu gibi yeleler vardı.
Uzun bir süre teyzeyi anarken galaları da beraber andım onunla.O zamanlar teyzenin kim olduğunu kavrayamamıştım.Yıllar sonra annem bana kardeşlerini tanıtmaya çalışırken,büyük teyzemin küçükken ilk defa gördüğüm gaları gösteren kocaman ayaklı teyzeyle aynı kişi olduğunu söylüyordu.O zamanlar konuştukları dilin pomakça,galanın da manda demek olduğunu kavrayabilecek yaşa geldiğimi ise yüzümdeki tebessüm ile hatırlıyorum.
Anonymous
Misafir
Misafir


Sayfa başına dön Aşağa gitmek

Sayfa başına dön


 
Bu forumun müsaadesi var:
Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz