DEĞİŞMEYEN ÇİZGİ

tarafından **AYDANUR** Çarş. Ağus. 08, 2007 7:13 am

Soğuk odalarda başladım insan olmaya.
Kuruyan ağaçların bahçesindeydi evim.
Yağmurları izlerken,
Puslu camlarda,başladim şiir yazmaya...

Bir karanlık korkutur beni,
Bir de karanlıkta kalma korkusu.
İnsanlardan,başladım düşünmeye.
Sessizlik oynarken aklımla,
Işıkların arasında kendim olurdum...

Hiç tanimadığım çizgiler.
Üstüme gelir her gece,
Tanıdık bir çizgisel hayat,
Karmaşık olguların tarifini yapar.
Oyalandğım matem havasında,
Yalnızlıkla,başladım kendim olmaya.
Bir rüzgar beklerken,
Kalıtsal tavrima...

Akıp gitsin isterdim düşüncelerim.
Yağmuru beklerdim,
Sel olmaya razı benliğim.
Bir umutla başladım zenginliğe.
Her günüm ayni sinsilikte geçerken.
Özlenmeyen hatıraları yaşadım,
Açlık soframdan kalktğımda,
Işıksız kaldığımı yadırgadım...

Özlediğim hatıraları bekledim.
En büyük sitemi, gecelere ekledim.
Bir asır ağırlığında bile geçmeyen,
En büyük zenginliği özledim,
Yoksulluğumu geç anımsayarak...
Geri dönmek istercesine,
Aç kalan yıllarımı bekledim...
Aynur DAĞLI...