10 Aralık Pomak Soykırımı Anma Günü !

[pomaklar.com]

10 aralik soykirim gunu138 Yıldır Kapanmayan ve Kapanmayacak olan Bir Yara.

Tarihimiz Pomaklara karşı karşı işlenmiş Soykırım cinnetleriyle doludur. El birliğiyle işlenmiş bu utanç verici bu olaylar ne kadar saklanırsa saklansın hiçbir zaman hafızalardan silinmeyecektir. Herkez yok saysa unutsa bile Pomak halkı bunun unutulmasına izin vermeyecektir..

Pomak halkının böylesi acıları bir daha yaşanılmaması için ayakları üzerinde bağımsız bir duruşla örgütlenmek zorunluluğu karşımıza duvar gibi çıkmaktadır,bunun haricindeki herşey Pomak halkını yok oluştan kurtaramıyacaktır.

Osmanlıların Balkanlardaki çöküşünün başlangıcı tarihe 93 harbi diye geçen 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşlarıdır. Bu tarihten sonra Balkanlar’daki diğer halklar (Pomaklar haricinde) birbiri ardından bağımsızlıklarını kazanan devletler ortaya çıktı ve hemen hemen hepsinin ilk hedefine tourttuğu gurup Pomaklar oldu. Çünki Pomaklar o toprakların asıl sahipleriydiler.Bunun bilinciyle Pomaklara karşı neredeyse 100 yıldır bitmemiş bir soykırım, katliam ver sürgün dönemi el birliğiyle başlatılmış oldu.

Pomak soykırımı malesefki bu güne kadar çok gündeme gelmemiş ve herzaman yaşananların Türk ve müslüman soykırımı , katliamları olduğu vurgusu öne çıkartılmıştır. Oysa Balkanlarda tam orta yerinde halende farklı yöntemlerle devam eden 130 yıldır bitmeyen bir Pomak soykırımı yaşanmış , yaşanmaktadır.

Bu konu ile ilgili olarak Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Öğretim Üyesi Yard. Doç. Dr. Zerrin Balkaç’ın değerlendirmesi şöyledir:
“Balkan Savaşları’nın geçmişi 1877-1878 Osmanlı-Rus savaşına dayanmaktadır. Balkan Savaşı öncesinde de Bulgarlar Balkanlardaki müslümanlara(Pomaklar ve diğer müslümanlar-b.n-) soykırım uygulamıştır. Bu soykırım neticesinde orada yaşayan bir çok müslüman ülkenin içlerine doğru göç etmeye başladı. İşte Balkan göçlerinin ve iç savaşlarının geri planındaki husus budur. Bu olayların arkasından Balkan Savaşları silsilesi devam etmiştir. Sırbistan, Karadağ, Yunanistan ve Bulgaristan dörtlüsü Balkan savaşlarını başlattı. Balkan Savaşları’nın asıl amacı, o coğrafyada yaşayan müslüman ( Pomak, türk ve diğer müslümanlar-b.n-) unsurların tamamen kökünü kazımaktır.

Yine bu konuda ünlü araştırmacı ve tarihçi Prof. Dr. Justın McCarthy’in ifadesine göre; “1770-1920 arasında Osmanlı topraklarında göç eden müslümanların sayısı 5 milyon, hıristiyanların sayısı ise 1.9 milyondur. Ve ölen müslümanların sayısı hıristiyanların 4 katıdır. 1912-1914 Balkan Savaşında zorunlu göçe zorlanan ve öldürülen müslümanların sayısı 1.5 milyonun üstündedir… Balkanlar’daki soykırım tarihin en büyük soykırımıdır.”

Soykırım, kuşkusuz insanoğlu tarihinin en ciddi ve en kompleks konularından birisidir. Soykırım, ırk, canlı türü, siyasal görüş, din, sosyal durum ya da başka herhangi bir ayırıcı özellikleri ile diğerlerinden ayırt edilebilen bir topluluk veya toplulukların bireylerinin, yök edicilerin çıkarları doğrultusunda önemli sayıda ve düzenli biçimde yok edilmeleridir. Tam tanımı soykırım konusunda çalışan akademisyenler arasında değişim gösterse de, 1948’de Birleşmiş Milletler Soykırım Suçunun Engellenmesi ve Cezalandırılması Sözleşmesi’nde (SSECS) hukuksal bir tanımı bulunmaktadır. Sözleşmenin 2. maddesi soykırımı “ulusal, etnik, ırksal ve dinsel bir grubun bütününün ya da bir bölümünün yok edilmesi niyetiyle girişilen su hareketlerden herhangi biridir: grubun üyelerinin öldürülmesi; grubun üyelerine ciddi bedensel ya da zihinsel hasar verilmesi; grubun yaşam koşullarının bunun grubun bütününe ya da bir kısmına getireceği fiziksel yıkım hesaplanarak kastı olarak bozulması; grup içinde doğumları engelleyecek yöntemlerin uygulanması; [ve] çocukların zorla bir gruptan alınıp bir diğerine verilmesi.” şeklinde tanımlar.

Uluslararası Ceza Mahkemesi’nin Roma Statüsü’ne göre soykırımın tanımı 6. maddede yapılmaktadır. Bu maddeye göre soykırım, bir milletin, etnik, dini bir grubun veya bir ırkın tamamını veya bir bölümünü yok etmek amaçlı yapılan aşağıdaki davranışlardır:
(1) Grup üyelerini öldürmek;
(2) Grup üyelerine ciddi fiziki veya zihinsel zarar vermek;
(3) Grup üyelerini bilerek tamamen ya da kısmen fiziksel yok olusa götürecek yaşam şartlarına tabi tutmak;
(4) Gruptaki doğumları kasıtlı olarak engellemek
(5) Grubun çocuklarını zorla başka bir gruba transfer etmek

Birleşmiş Milletler’in 1948 tarihli Soykırımın Önlenmesi ve Cezalandırılması Sözleşmesi’ne göre bir eylemin soykırım olarak nitelendirilebilmesi için, belirli bir insan topluluğunun; milliyeti, ırkı, etnik kökeni veya dini dolayısıyla tümünün ya da bir bölümünün yok edilmesi niyetinin bulunması gerekir.

Bu maddeler incelendiğinde çok net görülecektirki ilk 3 madde Pomaklara uygulanmış ve halende uygulanmaktadır. Bulgaristan halen Pomakların varlığını kabul etmemekte,yaşadıkları yerleşim alanlarına yatırım yapmamamkta ve yapılması istenenleri engelleyerek ekonomik amaçlarla Pomakların yerleşim alanlarını terke zorlamaktadır. Bu soykırımın devamı niteliğinde bir uygulamadır.

93 Harbi sırasındaki kayıplar hakkında kesin bilgiler tam tutulamadığından,heleki Pomakların yok sayılması ve müslüman ahali içerisinde sayılmasından kaynaklı farklı tahminler bulunmaktadır. Richard J. Crampton, 130.000-150.000 kişilik toplu göçünün yaşandığını ve bunun yaklaşık yarısının Berlin Kongresi ile cesaret alıp ara döneminde geri döndüğünü ifade etmektedir. Dennis Hupchik ve Justın McCarthy ise 260.000 kişinin kaybolduğu ve 500.000 kişinin mülteci olduğuna işaret etmektedir. Kemal Karpat ise 300.000 kişinin öldürüldüğü ve 1 – 1.5 milyon kişinin göçe zorlandığını ileri sürmektedir.Nedim İpek de buna konuda Karpat ile aynı rakamları vermektedir. Bir başka ABD kaynağı, savaş sırasında 400,000 kişinin katledildiği ve bir milyon Pomak ve Türkün göç etmek zorunda kaldığını belirtmektedir.

Bulgaristan toprakları Osmanlı ordusu çekildikten sonra tamamen Rus ve Bulgar devletinin kontrolüne girmi solmasına rahmen, ve ortada ordular arası bir savaşın olmaması durumu yaşanırken, Pomak topraklarını işgal eden Rus ve Bulgarlar Pomak halkına karşı soykırım ve sürgün hareketlerine başlamışlardır. Ocak 1878’de Rus kuvvetleri ve Bulgar gönüllüleri güneye indikçe, oradaki halka karşı zulümler yapmaya başladılar.

Dönemin Britanya raporları katliamlara ilişkin bilgi içermektedir. Bu raporlara göre İsşova Bâlâ (Yukarı İsşova) köyündeki 170 evden 96’sı ve okul yakılmıştır. Yukarı Sofular köyü halkının katledildiği, bundan önce ise köydeki 120 evden 13’unun, okulun ve caminin yakıldığı belirtilmektedir. Kozluca köyünde ön sekiz kişi öldürülmüş ve cesetleri yakılmıştır. İngiliz raporlarına göre Kızanlık yakınlarındaki Müflis köyünde, Rus ve Bulgarlardan oluşan bir grup tarafından 127 kişi öldürülmek üzere kaçırıldı. 20’den fazla kişi kaçsa da kalanlar öldürüldü. Osmanlı kaynakları ise öldürülenlerin sayısını yaklaşık 400 olarak vermektedir.

Neden 10 Aralık  ?

10 Aralık 1877 tarihinde Osmanlı orduları Plevneyi kaybetmişlerdir ve o tarihten sonra yakın tarihin en büyük sivil katliamları başlamıştır. Tüm uluslararası kaynaklar da belirtiyorki , Osmanlı ordusu Plevnede yenildikten sonra dağılmış ve Edirneye kadar hızla çekilmiştir.
Oysa dünyada normal savaşlarda, sivil kayıplar ordular arası yapılan savaşlarda yaşanan kayıplardan oluşmaktadır. Bu savaşta ise , bunun tam tersi yaşanmış ve 1877 tarihindeki bu savaşta Rus ordularının karşısında Osmanlı ordusu kalmamıştır.Karşısında kalan sivil halk vardı.Büyük bir Pomak katliamı evvela Plevne düştükten sonra Plevne veya Lofça Pomakları denilen bölgede yaşanmaya başlamıştır. 200bin Pomak ilk katliamlarda yok edilmiştir, kalan 100 binlerde yollara düşmüştür.Savaş öncesi 100lerce köyleri kasabaları olan Pomaklar,savaş sonrası Lofça bölgesinde 3-4 e düşen köyleri kalmıştır(bu köylerde sonradan korkarakta olsa geri dönenlerin yeniden kurduğu köylerdir)
Bu soykırım 1912″dede devam etmiş ve Bulgar resmi rakkamlarına göre 200 Pomak zorla hristiyan yapılmış ve etnik anlamda Bulgarlaştırılma faaliyetleri yürütülmüştür. Bu uygulamayı kabul etmeyen binlerce Pomak katledilmiş, onbinlercesi yine göç yollarına düşmüştür.

Rusların ve Bulgarların topraklarımızı hedef alan ve yüzyılı aşkın bir süredirde Bulgar devletince sürdürülen saldırıları sonucu malesef Pomak halkı bugün çoğunluğu anavatan topraklarında değil, diasporada yaşamak zorunda kalmaktadır. Ve aradan geçen 130 yıla rağmen bu soykırım ve katlımaların olumsuz sonuçları hala sürüyor; telafisi için ise atılan hiçbir adım malesef yoktur. Halkımız hem anayurdunda, hem diasporada itildiği bu yok oluş girdabında can çekişmeye devam ediyor.

Bizim yaşanmış olan bu tarihimizi unutmamak gibi bir görevimiz var. Yaşananları unuttuğumuz ve hesabını sormadığımazsak asıl bu atalarımıza ve tarihimize yapılacak en büyük saygısızlıktır. Kendi kendimizi katliama uğratmış olacağız.
Soykırım suçluları bilmelidir ki, Pomak halkı diaspora anavatanında süren emperyalist saldırganlığa sessiz kalmayacak ve üzerinde oynanmak istenen oyunları boşa çıkaracaktır!

Soykırım suçluları bilmelidir ki, atalarımıza uygulanan soykırım tanınmadıkça, gasp edilen haklarımız geri verilmedikçe ve bu zulüm sona ermedikçe diasporanın sesi Pomak halkının yaşadığı her yerde büyüyerek yükselmeye devam edecektir!
Bundan böyle Pomak halkı susmayı unutacak, hesap sormayı unutmayacaktır,unutturmayacaktır.

İnsanlık tarihi Balkanlarda yaşanan Pomak Halkına karşı olan bu utanç tarihini unutmayacaktır.

İŞGAL ve SOYKIRIMA HAYIR!
ASİMİLASYONA HAYIR!
10 Aralık DİRENİŞİN GÜNÜDÜR!
10 Aralık SOYKIRIMIN GÜNÜDÜR!

RUSYA-BULGARİSTANDAN UTANÇ TARİHLERİ İÇİN ÖZÜR BEKLİYORUZ…

Demokratik Pomak Hareketi