Çekin lan elinizi Pomaklar’dan!

[pomaklar.com]

PEŞİNEN söyliyeyim: Baba tarafım Pomak olmasına rağmen, çocukluğumda, babaannemin soğuk kış gecelerinde “maşina”da pişirdiği o lezziz “kaşnika”lar dışında, Pomak kültürüyle uzaktan-yakından ilgim yok!


Dedemin babası, yâni büyükdedem, 50’li yıllarda, Rodop dağlık köylerinden Sarancina’dan inip, Gümülcine merkezine yerleşmişler. (Faşocuklara malzeme: “Dedesi o dönem Rodop Dağları’nda Kaptan Kemal olarak tanınan gerilla Mihri Belli’nin zulmünden kaçıp şehre indi, bu hıyar komünist oldu!” diyebilirler.)

Ve o gün itibarıyle, millî politika icâbı mıdır, yoksa başka sebeple mi bilmem, “kuyruklarını kesmişler”, veya “kuyrukları kesilmiş”: Dedem olsun, diğer 5 kardeşi olsun, ailede Pomakça konuşan kalmamış...

POMAK milletine sevgim, “ırk” olarak kendileriyle akrabalığım bulunduğundan kaynaklanmıyor. Kaldı ki, ideolojik olarak “ırk”, “din”, “mezhep” gibi şeylere önem vermediğim ve olaya sınıfsal yaklaştığım herkesçe aşikâr! Ben, dünyada ne kadar insan varsa hepsiyle akrabayım!..

Benim Pomaklar’a sempatim, yıllarca bu topraklarda yaşamış ve bu toprakların gerçek sahipleri olmalarına karşın, gelmiş-geçmiş tüm yönetimlerce, barbarca politikalarla, şarabı alınmak istenen üzüm gibi ezilmiş bir topluluk olmalarından kaynaklanıyor.

Dünya savaşlarından tutun da, Balkan harplerine ve ötesine dek, gelmiş geçmiş kaç hükûmet varsa, bu insanlara zulüm etmişler, assimilasyona tâbi tutmuşlar, “yasak bölge” uygulamalarıyla diğer dünyayla ilişkilerini kesmişler.

Kendisiyle tanışma şerefini de duyduğum gazeteci Tassos Kostopulos’un “Trakya’nın Makedon sorunu: Devletin Pomak politikaları 1956-2008” kitabını okurken de bunları düşündüm... Yunan (derin) devletinin Pomaklar’ı “Elenleştirme” –beyhude– çabalarını okurken, bir yandan güldüm; diğer yandan öfkelendim! Bu insanlar bunların hiçbirini hak etmemişti çünkü!..

Aynı şekilde, son günlerde, Millet’te Doç. Dr. Halim Çavuşoğlu’nun “Boğmaklar” başlıklı “yazı dizisi”ni görünce, iyice tansiyonum yükseldi!..

Gerçi, sözkonusu gazetesinin patronu da bir aralar “Pomaklar özbeöz Türk’tür” gibilerinde bir “yazı dizisi” başlatmıştı, lâkin, o “dizi”ye kızamamış (malûm, “gazetecilik” kelimesinin anlamı literatürümüze “yalan söyleme/üretme” olarak geçti, sağolsun bazıları!) sadece komik bulmuştum!..

Ama bu kez, aynı hatayı bir “bilim adamı” yapıyordu...

Bağımsız, ilkeli, tarafsız çalışması boynunun borcu olan bir bilim adamı!..

Fakat O da, tıpkı Sirigos gibi, Liapis gibi, beyhude çabalara girişmiş, “akademik kariyeri”ne bir “leke” sürmüştü!..

POMAK sorunsalı, bugün de –yıllardır olduğu gibi– süregidiyor!

Dedem gibi şehre inen, babam gibi (Türk’le) “karma” evlilik yapanların “erime” süreci tamamlandı...

Geriye, yıllarca “yasak bölge” olan –ve giriş/çıkışların kontrol edildiği– ve bu sebeple de aralarında “daha sıkı” bağlar oluşmuş olan, hâlâ Slav kökenli aynı dili konuşan dağlık bölge Pomakları kalıyor...

Onlar da bugün, devlet tarafından Türkiye aleyhine kullanılmak istense de, kendilerini kullandırtmayacak kadar bilinçli, onurlu, aydınlık insanlar!..

Kendilerinden gerek “Elen Pomağı”, gerekse “Türk Pomağı” yaratmak isteyenlerin tuzağına düşmezler!..

Yıllarca maruz kaldıkları baskıları, tehditleri kolay kolay unutmazlar!.. İşte, bu yüzden de iki tarafın da “oyunu-nu/ezberini bozmak” için ellerinde bir gerekçe bulunuyor: Kendi kaderlerini tayin hakkı!..

Bu yüzden de, dünyanın dört bir yanındaki (özellikle de Bulgaristan’daki) Pomaklar’la, kardeşleriyle dayanışmak ve ortak sorunlarına çözüm aramak durumundalar!..

Tabii, bunu yaparken de, Yunan (derin) devletinin “kuyrukçuluğunu” yapan bazı “hırbo”lar gibi, “kendi talepleri”ni dile getirirken, diğerlerinin taleplerini görmezden gelerek değil... Diğerlerinin taleplerinin de gerçekleşmesi için ortak mücadele ederek yapmak zorundalar!

“Anadil”de eğitim mi istiyorlar; Türk azınlığın da, Makedon azınlığın da, Arnavut azınlığın da anadilde eğitimi için mücadele edecekler... Bu “taleb”i Türk Konsolosluğu’na karşı “malzeme” olarak kullanmayacaklar!..

“Özerk yönetim” mi istiyorlar... Kezâ!

Hattâ haddimi daha fazla da aşarak, ben Pomaklar’ın ayrılma hakkı da (ve eğer isterseler bağımsız bir “Pomakistan” kurma hakları da olduğuna) inanıyorum!..

Ama, ne istediklerine Pomaklar kendileri karar verecek; her iki devletin de oyununa gelmeden, yeni mağlubiyetlere imkân tanımadan!..

Ve o zaman ben de, kendilerine sonsuz destek vereceğim... Pomak olarak değil, komünist olarak!..

http://pomaknews.com/?p=2726